Belarus Daily | 23 lut

Makiej powiedział w ONZ, że białoruskie miasta są najbezpieczniejsze na świecie; studenci wzmacniają swoje Stowarzyszenie; Łukaszenka i Putin spotkali się i zdzwonili

23 lutego 2021 | Voice of Belarus

Zamiast Dnia Obrońcy Ojczyzny – Dzień Bohaterów Przemian

23 lutego Białoruś oficjalnie obchodzi Dzień Obrońcy Ojczyzny. To dziedzictwo czasów radzieckich, kiedy tego dnia obchodzono Dzień Armii Radzieckiej i Marynarki Wojennej. Tradycyjnie składano życzenia wojskowym, i zgodnie z „tradycją ludową” wszystkim mężczyznom. W rzeczywistości jest to jedno ze świąt genderowych obchodzonych w przestrzeni poradzieckiej. Wiele osób już wcześniej miało negatywny stosunek do składania życzeń nawet tym, którzy nie mieli nic wspólnego ze służbą wojskową. Jednak po torturach i okrucieństwach, w które zaangażowani byli ludzie w mundurach, dla wielu powstał moralny wybór, czy świętować ten dzień.

Swiatłana Cichanouska wezwała Białorusinów, żeby obchodzili 23 lutego nie jako Dzień Obrońcy Ojczyzny, ale jako Dzień Bohaterów Przemian. „Niech 23 lutego będzie ich świętem! Przynieście im kwiaty, podpiszcie kartkę, przygotujcie prezent, poczęstujcie filiżanką kawy, zaproście w gości do siebie. Zadzwońcie do tych, których nieczobaczycie. Uczyńcie ten dzień prawdziwym, a nie narzuconym świętem. Pamiętajcie: to jest święto wszystkich, którzy trafili do więzienia za swoje stanowisko polityczne” – powiedziała Cichanouska. 

Minister spraw zagranicznych Makiej wystąpił w ONZ: Białoruskie miasta są jednymi z najbezpieczniejszych na świecie

Minister spraw zagranicznych Białorusi Uładzimir Makiej wystąpił na 46. sesji Rady Praw Człowieka ONZ i nazwał wydarzenia zachodzące wokół jego kraju nieudaną próbą narzucenia „kolorowej rewolucji”. Główne punkty jego przemówienia:

„Możemy z dumą oświadczyć, że białoruskie miasta – są jednymi z najbardziej bezpiecznych miast na świecie, że wszyscy obywatele naszego kraju mają możliwość zatrudnienia, przyznano prawo do emerytury, bezpłatną edukację oraz jeden z najbardziej dostępnych i efektywnych systemów bezpłatnej opieki medycznej” – powiedział Makiej.

„Prawa człowieka są ulubionym pretekstem tak zwanych dojrzałych demokracji do arbitralnego oskarżania tych państw, które wypełniają swoje zobowiązania w zakresie praw człowieka poprzez ścisłe przestrzeganie traktatów międzynarodowych, a nie ich stronniczą interpretację”.

„Instytucje międzynarodowe nie mają powodu, aby zajmować się wyłącznie Białorusią w kwestii praw człowieka, poza naciskiem politycznym na prawowity rząd”.

„Ktoś nie może pogodzić się z faktem, że mimo silnej presji ekonomicznej i politycznej białoruskie państwo rozwija się nie według wzorców krajów zachodnich, ale według decyzji narodu białoruskiego. Za to niezależne stanowisko Białoruś została poddana brutalnemu atakowi z zewnątrz”.

„W celu obalenia obecnego rządu zastosowano różnego rodzaju mechanizmy destabilizacji sytuacji wewnętrznej: od fake newsów i finansowania rzekomo «spontanicznych» protestów po sankcje polityczne i gospodarcze, ale Białoruś przetrwała”.

„OZN w przekonujący sposób potwierdziło poparcie dla polityki państwa przez większość społeczeństwa”.

Łukaszenka i Putin pojeździli na nartach w Soczi, po czym jeszcze się zdzwonili

22 lutego 2021 roku odbyło się spotkanie Alaksandra Łukaszenki i Władimira Putina. Do tej pory nie ma konkretnych informacji na temat głównych tematów rozmów i podjętych decyzji. Eksperci myślą, że Białoruś znajduje się obecnie w izolacji i tylko Rosja ją popiera. W związku z tym Łukaszenka po raz kolejny przyjechał prosić Putina o wsparcie finansowe. Aby utrzymać się u władzy, Łukaszenka jest gotowy na wiele, w tym na coraz większe pogłębianie integracji z Rosją. On oświadczył, że prawie wszystkie „mapy drogowe” z różnych obszarach współpracy Moskwy i Mińska są gotowe do podpisania. Według poufnych informacji Łukaszenka jest gotów nawet sprzedać kilka białoruskich przedsiębiorstw rosyjskiemu biznesowi.

Dziś 23 lutego Putin i Łukaszenka odbyli rozmowę telefoniczną, podczas której – według oficjalnych informacji – omówili kwestie współpracy białorusko-rosyjskiej, w szczególności funkcjonowania systemu podatkowego, współpracy w kompleksie wojskowo-przemysłowym, a także wzmacnianie wspólnych systemów obronnych.

Studenci 15 białoruskich uczelni wzmocnili Stowarzyszenie Studentów Białoruskich

Przedstawiciele 15 środowisk studenckich białoruskich uczelni dołączyli do Stowarzyszenia Studentów Białoruskich (SSB). W rzeczywistości jest to odnowienie już istniejącej organizacji, tylko że teraz jej członkami nie są indywidualni działacze, ale komitety strajkowe, które reprezentują interesy swoich uczelni. Studenci wybierają przedstawicieli do Stowarzyszenia.

Stowarzyszenie popiera postulaty ogólnokrajowego protestu: zaprzestanie przemocy, uwolnienie wszystkich więźniów politycznych, odwołanie wyników wyborów prezydenckich w 2020 r. i rezygnacja A.G. Łukaszenki. Studenci mają zamiar tworzyć samorządy studenckie, walczyć z przymusowym przekierowaniem studentów [do pracy po ukończeniu studniów – red.] i opowiadać się za stworzeniem sprawiedliwych warunków dla studentów w nowej Białorusi. Obecnie Stowarzyszenie zajmuje się zbieraniem poręczeń dla osadzonych studentów, pomocą prawną dla studentów. SSB jest pełnoprawnym członkiem ESU jednoczącym wszystkie związki i stowarzyszenia studenckie w Europie. Stowarzyszenie prowadzi anglojęzyczne statystyki dotyczące stosowania represji wobec studentów, a także przygotowuje raporty alternatywne dla Procesu Bolońskiego, Parlamentu Europejskiego, OBWE i ONZ na temat łamania praw człowieka w środowisku akademickim.

W latach 1988-1989 nieformalne stowarzyszenia studenckie Białorusi, zjednoczone białoruską ideą narodową, postanowiły zjednoczyć się w jeden związek. W 1992 roku SSB zostaje oficjalnie zarejestrowane przez Ministerstwo Sprawiedliwości Białorusi. Wraz z przyjściem Łukaszenki zaczynają się konsekwentne prześladowania niezależnych organizacji, w tym SSB. W 2001 SSB staje się pierwszą poważną ofiarą niekonstytucyjnej decyzji Sądu Najwyższego o likwidacji organizacji. Od 2006 roku SSB działa prawie całkowicie w podziemiu, angażując się w pozaformalne projekty edukacyjne i kulturalne.